مشترک مورد نظر در دسترس نیست

همیشه سعی کردم جوری رفتار کنم‌که از دیگران انتظار دارم رفتار‌کنن . مثلا‌اگه انتظار دارم بقیه درست رانندگی‌کنن ، خودم اول باید درست رانندگی‌کنم . اگه بددهنی و فحش دادن تصویر خیلی بدی از آدما رو تو ذهنم میاره ،خودم همیشه سعی می‌کنم تا حد امکان فحش ندم !
چرا اینارو میگم ؟ الان اتفاقی یاد دوران دبیرستان افتادم. فکر کنم سوم دبیرستان بودم . یه دوست داشتم دوران دبیرستام‌که خیلی به هم‌ نزدیک‌بودیم. عید نوروز بود . یه روز ساعت ۶ صبح زنگ زد بهم . منم بیدار شدم و جواب دادم. با تعجب و صدای خواب آلود پرسیدم چی شده ؟ گفت هیچی من الان تو ماشینم وسط جاده . تازه بیدار شدم خوابمم نمیاد اصلا .گفتم چی کار کنم چی کار‌نکنم ، با خودم‌گفتم یه بسته میگیرم زنگ‌میزنم به ابی ! ( دوستام با این صدام میکنن) .منم گفتم یعنی چی الان جدی میگی ؟ گفت آره ، الان ساعت ۶ عه تا ساعت هفت که بسته تموم میشه وقت داریم . خلاصه منم در حالی که دراز کشیده بودمو پتومو کشیده بودم روم یک ساعت آینده رو به حرف زدن باهاش گذروندم !
سوالی که ذهنمو درگیر کرده اینه که اگه الان به کسی زنگ‌بزنم ، اصلا جواب میده ؟ اصلا چند نفر هستن که‌می تونم الان بهش زنگ بزنم؟ دو نفر ، یکیشون تک تک جمله ها و لحن صداش رو می تونم‌پیش بینی‌کنم ، اون‌یکی‌هم‌احتمالا اصلا حواب‌نمی ده :)) هنوز به نتیجه نرسیدم من تو پیدا کردن دوست مشکل دارم یا دوست تو پیدا کردن‌من‌مشکل داره . جان ؟ چی چی شد ؟ چی‌گفتم الان؟ 

پ.ن: اون دوستم‌ که گفتم بهم زنگ زد ، الان خیلی وقته دیگه رابطمون فقط در حد یه چند تا پیام تلگرامی یکی دو ماه یک بار در حد چطوری و خبری ازت نیسته. بعد از مدرسه اون یه مسیر دیگه رفت و من یه مسیر دیگه . میشه گفت بریک آپِ توافقی داشتیم :)))