پست صد و هجدهم

می‌خواستم بگم از نتایحی که بهش رسیدم اینه عاشق شدن اتفاقیه که احتمالا هیچوقت برای نمیوفته . چرا؟ خوب چون زندگی بهم یاد داده نه تنها به آدمایی که تازه وارد زندگیم شدن اعتما نکنم ، بلکه به آدم های قدیمی زندگیمی هم اعتماد نکنم! کلا از مشکل اعتماد رنج می‌برم به سختی می‌تونم‌به کسی  اعتماد کنم . یه آدمی مثل من رو در نظر بگیرید ، که نه تنها به سختی با کسی دوست میشه ، بلکه به دوست هاش هم به سختی اعتماد می‌کنه . و چی از عشق مهم تر ! چه طور میشه من یکی رو پیدا کنم‌که اینقدر بهش اعتماد کنم که بتونم قلبمو به روش باز کنم بدون ترس عاشقش بشم؟ واقعا اون روز خیلی دور واسم به نظر می‌رسه !